13.01.2008 r. Święto Chrztu Pańskiego

    

Moi Drodzy!
Zapowiadany przez proroków, wyczekiwany przez Jana Chrzciciela, Jezus zjawia się nad wodami Jordanu i zostaje przedstawiony ludowi, jako Pomazaniec Boży.
To przedziwne wydarzenie w wodach Jordanu, objawia nam prawdę o Trójcy Przenajświętszej:
Syn Boży – w wodach Jordanu,

Głos Ojca – „Oto Syn mój, w którym mam upodobanie”,
Duch Święty – unoszący się nad Jezusem w postaci gołębicy.

Z Jezusem, który wstępuje do wody jednoczy się cała ludzkość, aby w Sakramencie Chrztu Świętego obmyć się z grzechów, zwyciężyć strach przed śmiercią i odrzucić niepewność o miłości Boga do każdego człowieka. Bóg Człowiek Jezus Chrystus, który jako kapłan pośrednik przez mękę i śmierć krzyżową dokonał zbawienia ludzkiego, nadal działa żyjąc w Kościele, w swoim Ciele Mistycz­nym. Działalność ta dopełnia się zwłaszcza w Sakramentach Świętych, będących czynnościami samego Chrystusa, które rozprowadzają i przelewają łaskę Bożą w każdego człowieka, który uwierzy. Sakramenty święte są więc zawsze żywym dziełem Chrystusa, który je ustanowił. Tradycyjnie określa się Sakramenty święte jako znaki łaski niewidzialnej ustanowione przez Chrystusa dla naszego zbawienia. Sakramenty święte są znakami widzialnymi, ponieważ jest wolą Boga, aby zbawienie ludzi dokonywało się nie tylko w sposób wewnętrzny, ale i zewnętrzny, dostrzegalny dla oka. W tym celu Syn Boży przyjął naturę ludzką i widzialnie złożył ofiarę zbawienia na krzyżu. Skoro zaś co było w Chrystusie widzialne przeszło w misteria, to jest w Sakramenty święte, jako przeznaczone dla ludzi sprawowane są przez Chrystusa za pośrednictwem ludzi, przy użyciu elementów widzialnych, czyli symboli.

Przy Chrzcie świętym: znak krzyża na czole dziecka, wyznanie wiary, polewanie wodą, i inne. W znakach sakramentalnych, czyli symbolach działa Chrystus, ich Twórca i On nadaje im moc wewnętrzną. Sakramenty święte jako czynności Chrystusa zawierają rzeczywiście łaskę i udzielają jej. Mocą odkupienia Chrystusowego to udzielanie łaski przez sakramenty święte jest niezawodne o ile przyjmujący nie ma przeszkód. Dzięki temu Sakramenty święte nie pozostają tylko symbolami łaski, ale są jej znakami skutecznymi, przyczynami i narzędziami; sprawują to co oznaczają. Łaska niewidzialna, którą sakramenty zawierają i dają przyjmującym, jest przede wszystkim łaską uświęcającą. Człowiek staje się przez nią uczestnikiem natury Bożej, dzieckiem Bożym, bratem Chrystusa, świątynią Ducha Świętego, nowym stworzeniem. Chrzest święty i Pokuta udzielają łaski tym głównie, którzy jej nie posiadają, inne sakramenty pomnażają łaskę już posiadaną. Upodobnienie do Chrystusa, jakie wytwarzają sakramenty: Chrztu, Bierzmowania i Kapłaństwa, jest trwałe, nie do zatarcia. Nosi ono nazwę Charakteru i jest duchowym znamieniem, które sprawia, że można je przyjąć tylko jeden raz w życiu. Chociaż sakramenty święte są czynnościami Chrystusa, to jednak na mocy władzy danej przez Niego samego, Kościół może ustanawiać ich obrzędy, wydawać prawa i przepisy dotyczące ich sprawowania. Dzięki obrzędom lepiej uwydatnia się istota i skuteczność sakramentów, a przyjmowanie ich przez ludzi jest bardziej owocne. Dlatego ceremonie Chrztu świętego są bogate w głęboką symbolikę znaków zewnętrznych, są uroczyste, bo jest to najważniejszy moment w życiu człowieka, spotkanie z Bogiem. Tylko człowiek, istota złożona z duszy i ciała, może posługiwać się znakami, gdyż dusza zdolna jest pojąć treść, to jest znaczenie symbolu.

Poznanie symboliczne jest więc drugim, obok poznania pojęciowego sposobem komunikacji człowieka. Przy Chrzcie świętym, na samym początku kapłan czyni znak krzyża na czole dziecka, znak ten oznacza przynależność do Chrystusa.
Przez ten gest zarówno kapłan jak i rodzice dziecka i rodzice chrzestni chcą wyrazić, że to dziecko naznaczone znamieniem krzyża, staje się własnością Chrystusa. Ta przynależność w pierwszych wiekach była żywo odczuwalna, było to duże szczęście, zaszczyt, przynależność prawie granicząca ze śmiercią męczeńską, ze względu na krwawe prześladowanie chrześcijan. Nieszczęśliwy jest człowiek, który nie może liczyć na nikogo, na żadną pomoc ani pociechę. Krzyż jest znakiem rozpoznawczym, tym znakiem rozpoznają się chrześcijanie wśród niewierzących. Chrześcijanin korzysta z darów Kościoła, ale musi również ze względu na tę przynależność podejmować zobowiązania i ofiary. Do istotnych elementów Chrztu świętego poprzedzających polanie wodą należy wyrzeczenie się szatana połączone z egzorcyzmami oraz wyznaniem wiary w Chrystusa.

Chrzest jest sakramentem nawrócenia, to jest początkiem dzieła powrotu do Boga z drogi grzechu, na drogę cnoty, przyjaźni i współpracy z Bogiem. Człowiek poddaje się działaniu Ducha Świętego. Pierwszym aktem do procesu przemiany człowieka, jego nawrócenia i powrotu do Boga, było wyrzeczenie się szatana i jego spraw. Chrystus w swojej działalności na ziemi był kuszony przez szatana, z niektórych osób go wypędził, by ustąpił miejsca Bogu Chrystus leczył niemoce ciała, uzdrawiał z wielu chorób, lecz poprzez ciało dosięgał przede wszystkim duszy, wyzwalał ją z niemocy duchowej, niekiedy zaś wyzwalał z mocy szatana.
To samo czyni Kościół przez kapłana, gdy ten nakłada na przyjmującego chrzest swoje ręce i wymawia formułę egzorcyzmu.
W pierwszych wiekach w czasie chrztu świętego cała gmina chrześcijańska nakładała ręce na głowy katechumenów. Ta praktyka połączona była z modlitwą i postem. Przez egzorcyzmy Kościół chce podkreślić jak szkodliwy wpływ wywiera szatan w dziele zbawienia, że istnienie szatana jest rzeczywistością, z którą człowiek zawsze musi się liczyć i zajmować postawę czujności.

Tylko moc Boża może zagrodzić skutecznie drogę do człowieka szatanowi i przemienić duszę ochrzczonego na mieszkanie Ducha Świętego. Po obrzędzie egzorcyzmów, skoro Chrystus przyjął dziecko do społeczności Kościoła, następuje wyznanie wiary, czyli opowiedzenie się za Chrystusem. To wyznanie wiary, podobnie jak wyrzeczenie się grzechu i spraw szatana, czynią rodzice dziecka i rodzice chrzestni.
Przez ten publiczny akt włączają swe dziecko w wiarę całego Kościoła, w postawę, która jest także ich postawą. Odtąd ich zadaniem będzie podtrzymywać i rozwijać w dziecku tę wiarę, dopóki ono samo nie przejmie na siebie, gdy dorośnie, obowiązku życia według tej wiary.

Tak pojęty chrzest słusznie jest nazwany sakramentem wiary. Daje bowiem dostęp do prawdy, daje łaskę wiary, daje światło Boże. Ten sam Duch Święty, który spoczął na Jezusie w Jordanie, zamieszkał również w naszych sercach w chwili chrztu świętego.

Żywa wiara i współpraca z obecnym w nas Duchem Świętym sprawią, że będziemy podobnie jak Jezus pełni mocy i łagodności.

Szczęść Boże.