5 wrzesień 2004 r. XXIII Niedziela Zwykła

Moi  Drodzy !

Niedzielny odpoczynek.

W naszym katolickim państwie coraz częściej niedzielę zamienia się w normalny dzień pracy. Przypomnijmy sobie jaki to jest niedziela dla chrześcijanina.
Pamiętaj, abyś dzień święty święcił
– jakże często dzisiaj chrześcijanie zapominają o tym boskim przykazaniu.
Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia była pusta, próżna i ciemności ją ogarniały, a Duch Boży unosił się nad wodami.
Wiemy z dalszych kart Biblii, że Bóg wypełnił ziemię, woŹdy i przestworza życiem: roślinnością, zwierzyną, ptactwem, a na koniec stworzył człowieka na obraz i podobieństwo swoje.
Dokonał Bóg dzieła swego w sześciu dniach, a w siódmym odpoczął. Dzień święty, dzień tygodniowego odpoczynku, chrześcijanie nazywają dniem Pańskim. W starym testamencie na rozkaz Boga świętowano szabat jako dzień spoczynku.
Szabat w języku polskim oznacza nie działać, stąd w Nowym Testamencie niedziela. Dzień wypoczynku po żmudnej wyczerpującej pracy sześciu długich dni. Człowiek staje się sobą, może odprężyć mięśnie, a co najważniejsze może odprężyć ducha.
Ognisko domowe napełnia się gwarem, radością, śmiechem Szkoła oddaje mu dzieci, warsztat pracy ojca; biuro matkę. Mają sobie tyle do powiedzenia.
A kiedy z pobliskiego kościoła uderzy dzwon i zaprosi do domu Bożego, wszyscy udają się do kościoła, na spotkanie z Bogiem. Niedziela, to dzień Matki Kościoła. Synowie i córki biegną w świąteczne odwiedziny.
Wielu autorów zalicza obchodzenie dni świątecznych do najuroczystszych form czci Bożej prywatnej i społecznej. Historia wskazuje, że wszystkie ludy cywilizowane i pierwotne mają pewne dni w roku wyłączone od ogólnych zajęć i spraw, a przeznaczone wyłącznie na wyrażanie  czci i wdzięczności Bogu (bóstwom). Są one połączone z powstrzymywaniem się od prac codziennych i z różnego rodzaju obrzędami, jak składaniem ofiar, z tańcami i zabawami religijnymi. Z tego wynika, że obchodzenie dnia świątecznego jest nie tylko nakazem prawa pozytywnego, ale jest także prawem natury.
Aby jednak prawo naturalne usankcjonować Bóg nakazem dekalogu nie tylko je potwierdził, ale bliżej określił, oznaczając, że siódmy dzień tygodnia ma być oddany Bogu i obchodzony jako dzień święty.
Prawo Kościelne w całej rozciągłości zachowując nakaz trzeciego przykazania Bożego, rozwija myśl Bożą jaka przyświecała przy ustanowieniu dni świętych.
Wprawdzie została zmieniona sobota na niedzielę, ale zachowany został stały dzień tygodnia jako święty.
Pan Bóg nakazał powstrzymać się od pewnych prac dlatego, aby dać człowiekowi odpowiedni czas do nawiązania łączności z Bogiem.
 
Nakaz udziału we Mszy świętej w dniu świętym realizuje w najdoskonalszy sposób myśl Boża a dniom świętym nadaje charakter sakralny. Początek święcenia niedzieli sięga czasów apostolskich. W Nauce 12  Apostołów czytamy o niedzieli: W dzień zaś Pański zgromadzajcie się, łamcie chleb i dzięki czyńcie, wyspowiadajcie się pierwej z grzechów swoich, ażeby czysta była ofiara wasza. A żaden, który żyje w nieporozumieniu ze swoim towarzyszem, niech się z wami nie gromadzi, dopóki się nie pojednają, ażeby się nie splamiła ofiara wasza.
Takie jest bowiem słowo Pańskie: … w każdym miejscu i czasie wznoście mi ofiarę czystą, albowiem Król wielki jestem, a imię moje przedziwne między narodami.
Czym winna być niedziela dla rodziny? Dniem uczczenia Boga modlitwą, ofiarą Mszy świętej, zatroskaniem się o własną duszę, zaspokojeniem potrzeb duszy. Stąd konieczność pewnych wspólnych form kultu religijnego przepisanego przez Kościół. Wymagają one przede wszystkim udziału we Mszy świętej, punktualnego na nią  przybycia, skupionej uwagi, poważnej zewnętrznej postawy, odpowiedniego stroju i przeżyciu reszty dnia w gronie rodzinnym.
Życie dzisiejsze mało temu sprzyja. Każdy na własną rękę stara się spędzić niedzielę w gronie swoich rówieśników, wśród hałaśliwych zabaw, według mało kulturalnej zasady: im hałaśliwiej tym weselej.

Kościół tymczasem pragnie dać dużo radości, ale nie krzykliwej. Stąd świętowaniu niedzieli nadaje charakter powagi i spokoju. Nie brak w nim zewnętrznej okazałości, pięknych ceremonii, ruchu, śpiewu, muzyki, słowa, wspólnotowego ucztowania religijnego, ładu i zewnętrznego porządku.
Weselcie się, ale w Panu się weselcie – mówi apostoł. Dzięki Ci o Boże, Stworzycielu i Zachowawco, za każdej niedzieli dar. Twój to jest dzień, a. z utęsknieniem oczekiwany przez nas wszystkich.

Dziękując za dar świętego dnia, składajmy hołd odwiecznej Mądrości, która tak dalece i szczęśliwie jest przewidująca, troskliwa i łaskawa.

SZCZĘŚĆ BOŻE.